I

Olav sat heime i atte ar,
— Tro meg inkje for nære —
fyrr han ville si mo'eri sja.
— Pa volden dansar mi jomfru.

Det niende tek'e til lide,
han ville til si mo'eri ride.

II

"Hoyrer du Olav, sonen min:
hosse likar du gifta di?"

"Sosso likar eg gifta mi,
som eg drikk'e ba' mjo' og vin.

"Sosso likar eg gifta god,
som kvòr den dagjen a drikke jol."

"Eg sag henne Kari ride
i gjar med elveside.

Ho ha'e kje anna til hest
hell kvite bjonnen ho lika best.

Ho ha'e kje anna til beisle-ring,
hell franarormen ho slengde ikring."

"Det mune dei pa henne ljuge —
gud na'e den som slikt trudde!"

"Hosse kan graset pa jordi gro,
nar sonen inkje mo'eri tru?"

III

Olav spring pa gangaren gra,
sa hastig ri'e han derifra.

Kari ho ser seg ut sa vide,
sa ser ho 'n Olav etter halline ride.

Ho gjordest ba' bla og bleik:
"No ser eg Olav at han er vreid!"

Ho skodde si hònd, ho skodde sin fot,
sa gjekk ho sin herre syrgjeleg i mot:

"Hoyrer du Olav, herren min:
hot tiend fekk du hja mo'eri din?"

"Ho sa ho sag deg ride
i gjar med elveside.

Du ha'e kje anna til hest,
hell kvitebjonnen du lika best.

Du ha'e kje anna til beislering,
hell franarormen du slengde ikring."

"Det mune dei pa meg ljuge —
gud na'e den som slikt trudde!"

"Hosse kan graset pa jordi gro,
nar sonen ma inkje mo'eri tru?"

Han la til henne med tynnyrtein,
serkjen revna, og holdet seig.

Han la til henne med tynnerkvast,
serkjen revna, og holdet brast.

"Olav, Olav, sla inkje leng'!
No hev eg fengji min hjartespreng."

Han tok 'a Kari i sitt fang,
sa bar han henne pa silkjeseng.

"Du dreg'e serken utor blodet,
du sender han til mi mo'er!

Du bed, ho tvær han rein'e
og gifter kje dottar fleire!"

IV

Kari kom seg til himmelriks dor,
jomfru Mari slepte 'a innafyr.

Jomfru Mari tukka fram ein stol:
"Sit, liti Kari, og kvil din fot!"

"Du tar inkje rydje sess fyr meg,
eg er inkje for god til stande fyr deg.

Er er inkje troytt, eg kan vel sta, —
men ma Olav himmerikje fa?"

"Sit, liti Kari, og kvil deg pa —
Olav han skò himmelrikje fa."

"Er er inkje troytt, eg kan vel sta, —
men ma Olavs mo'er himmerikje fa?"

Jomfru Mari ho svara sa:
— Tro meg inkje for nære —

"Olavs mo'er kan kje himmerikje fa."
— Pa volden dansar mi jomfru.