Nia Sinjorino de la espero

Se vi, ho Maria, ho stelo de l' mondo,
favore rigardas, al ni vi liveros
serenon, esperon.

Suferon vi konis, ho dolĉa Patrino,
ĉar vi pli ol ĉiu kompatis Jesuon,
starante ĉe la kruco.

Travundis la koron la ĝemoj de l' Filo;
nun vi nin aŭskultas kun sama korsento,
kaj nin vi konsolas.

Esperon vi gardis eĉ trans lia morto
kaj tombo. Kaj same vi venkis kun li,
ĉar li reviviĝis.

Esperon gardante en kor' vi sukcesis
kun la triumfanto atingi postmorte
eternan kuniĝon.

Kun Filo ĉe l' koro, je Di' ankriĝinta,
de pac' ĉielarko, al mond' esperanta
vi estas modelo.

Doloron de l' vundoj vi dolĉe mildigas,
malsanon de l' pekoj, kompate kuracas,
ni ame subtenas.

Ho preĝu Jesuon, la fonton de graco,
por ni unuope, por la familio,
por nia socio.

Je via parolo la eta Jesuo
malfermos la brakojn: la ŝtormoj silentos,
rebrilos espero.